Κακριδής Ιωάννης

(Αθήνα 1901 – 1992). Φιλόλογος, καθηγητής πανεπιστημίου και συγγραφέας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στα πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βιέννης, του Βερολίνου και της Λειψίας και το 1924 αναγορεύθηκε διδάκτορας. Διετέλεσε υφηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1930), καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο (1933-39 και 1945-68), καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αθηνων (1939-45), πρύτανης στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης (1957-58), πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (1964-67) και του Κέντρου Οδυσσειακών Μελετών Ιθάκης. Ο K., που αγωνίστηκε για την επιβολή της δημοτικής και του μονοτονικού συστήματος, έγραψε πολλά συγγράμματα, όπως: Ο ποιητής και η μυθική παράδοση, Ερμηνευτικά σχόλια στον Επιτάφιο του Θουκυδίδη, Ομηρικές έρευνες, Φως ελληνικό, Στρατηγός Μακρυγιάννης, Ξαναγυρίζοντας στον Όμηρο και Νεοελληνικές μελέτες. Μαζί με τον Νίκο Καζαντζάκη μετέφρασε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και με τον Χρίστο Καρούζο τον Ιππία Μείζονα του Πλάτωνα. Ο Κ. υπήρξε μέλος δύο σουηδικών επιστημονικών Ακαδημιών και επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν (1961). Το 1976 τιμήθηκε με το βραβείο Χέρντερ.